ဒီဇင္ဘာ ( 31 )

ဘာလိုလို နဲ႔
ဒိုင္ယာရီထဲ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တာ
အႏွစ္ (20)ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ႔ျပီ
မတူညီ တဲ႔ ရလဒ္ေတြကို
အတင္း ညီမွ်ျခင္း ထိုးျပီး
တံတားကူးခဲ႔တာ
ခုမွ.......
ဘ၀က လမ္းမေလွ်ာက္တတ္မွန္း
သိေတာ႔တယ္..

ေလွ်ာက္ေနသူခ်င္း အတူတူ
ငါ႔ ခရီး ၾကမ္းေနလို႔
မလြမ္းပါဘူး
အတိတ္မွာ အရိပ္မွမရွိခဲ႔ပဲ
ေနပူတယ္ ျငီးမွေတာ႔ အလကားပဲေပါ႔

ေ၀ဒနာကို က်ဴဖ်ာလို
ျဖန္႔ခင္းလို႔ အိပ္ရင္း
ကိုယ္ရင္ဘတ္ ကိုယ္ေခ်ာ႔သိပ္ခဲ႔တာ
လြမ္းေတးေတြေတာင္ ေဆြးေရာ႔မယ္

ခက္ခဲလိုက္တာ...

ဘ၀မွာ အားကိုးစရာဆိုလို႔
အေမ မေပးပဲပါလာတဲ႔
ေလာကဓံ ရွစ္ေကာင္ပဲရွိတယ္

ေလေျပေနာက္
တေကာက္တေကာက္လိုက္ရင္း
ျငိမ္ခ်မ္းမႈ႔ေတြ ရွာေဖြခဲ႔လို႔
မိုးၾကိဳးေတြလဲ
အၾကိမ္ၾကိမ္ျပစ္ခံခဲ႔ရေပါင္းမ်ားျပီ

ေၾသာ္.........

ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ
ေနွာင္းၾကိဳးေထာင္မွ လြတ္နိုင္ပါေတာ႔အံံနည္း

ေနပါေစေတာ႔ေလ
ေရဆာလို႔ ႏွင္းတစ္စက္ေတာင္
မက်တဲ႔ ငါ႔လမ္းမွာ
ဘယ္မိုးမွ မရြာေစရဘူး
စိတ္ခ်..........

ငါ႔ေသြး ငါေဖါက္
ငါကိုယ္တိုင္ေသာက္ျပီး
ငါ႔ လမ္း ငါေလွ်ာက္ျပမယ္...။

Comments

Post a Comment

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. တခုခုေျပာခဲ႔ပါအံုး

Popular posts from this blog

ကေလး ငယ္တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ငိူရိႈက္သံ

" အားးးး ေၾကာက္ပါျပီ ေဖၾကီးရယ္ မလုပ္ပါ နဲ့ေတာ့ သားနာတယ္ ေနာက္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး" က်ေနာ္ ဘယ္လိုပဲေအာ္ေနပါ ေစ အေဖက ေတာ့ လက္ထဲက တုတ္ကို တစ္ခ်က္မွ မေလွ်ာ့ခဲ့ပါ ၊ ေနာက္ထပ္လဲ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ေနာ္ကိုယ္ေပၚ က်ေရာက္လာျပန္ပါသည္ ။ " အားး မလုပ္ပါ နဲ့ေတာ့ ေဖၾကီးရယ္ သားမလုပ္ေတာ့ပါဘူး ညီမေလး မုန္႔ကို ေနာက္မစားေတာ့ပါဘူး .. အီးး ဟီးး .. ... မလုပ္ပါ နဲ့ေတာ့ ေဖၾကီးရယ္ သား နာတယ္ " က်ေနာ့္ ရဲ႔ ငိုယို ေတာင္းပန္မႈေတြက အေဖရဲ႔ ေဒါသေတြ ကို ေျပေျပာက္နိုင္စြမ္း မရွိပါ ။ အေဖ က်ေနာ္ကို အေတာ္ ေဒါသထြက္ေနတယ္ ၊ အေဖ ေဒါသထြက္တိုင္းလဲ က်ေနာ္မွာ အသဲခိုက္ေအာင္ နာက်င္လွတယ္ ၊ အေဖ ဒီလိုရုိက္ပုတ္တိုင္း က်ေနာ္ အေမ ကို အားကိုးမိတာ အမွန္ပါ ဒါေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ေတာ့ အေမ့ကို က်ေနာ္ အားကိုးတၾကီး လွမ္းမၾကည့္ေတာ့တာ ၾကာပါျပီ ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ 2 နွစ္ေလာက္ကေတာ့ အေဖ ရိုက္တဲ့ အခါတိုင္း အေမကို အားကိုး ငိုယိုျပီး တိုင္းေတာတာတို႔ အားကိုးတၾကီး ေတာင္းပန္တာတို႔ လုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ အေမ က်ေနာ္ကို ကာကြယ္မႈ႔ တစ္စံု တရာ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး ၊ သည့္အျပင္ နင့္ အေဖ မၾကိဳက္တာ သြားလုပ္တယ္ ဆိုျပီေတာ့ေတာင္ ထပ္ကာ ထပ္ကာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရိုက္ခံခဲ့ရျပန္...
Read more

ေမေမ

"ေမေမ" ေလာကမွာ အသက္ရွိၾကတဲ့ သတၱ၀ါ တိုင္း ေမြးမိခင္ဆိုတာေတာ့ ရွိၾကပါတယ္... တစ္ခ်ိဳ႕ ေမြးရာပါ ခြဲခြာခဲ့ၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခြဲေနၾကရတယ္.. တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လဲ မခြဲ မခြာေနၾကရတယ္.. လူဆိုတာ လက္ရွိ ဘ၀ ကိုအားမရၾကတာ သဘ၀လိုပဲထင္မိတယ္.. က်ေနာ္လဲ အဲဒီ အထဲက တစ္ေယာက္ပဲေပါ့.. အသက္ 10 နွစ္သားေလာက္ကထဲ ေမြးမိခင္ရဲ႕ ရင္ခြင္နဲ႔ ေ၀းခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ခု အသက္ 21 ရွိတဲ့ အထိ 11 နွစ္ ေလာက္ ကို ေမေမ နဲ့ တပတ္ျပည့္ေအာင္ မေနခဲ့ဘူးတာ ၀န္ခံရလိမ္မယ္ .. ေမေမ နဲ့ေတြ႔တိုင္း ေမေမ က သားရယ္ ေမေမ နဲ႔ တူတူ အိပ္ပါလားလို႔ အျမဲတမ္းေျပာခဲ့တယ္ .. ဒီလိုေျပာတိုင္းလဲ ေဖေဖက သားက ကေလးမွ မဟုတ္တာ ကြာ တဲ့ .. ေမေမ က အို သားက ကေလးပဲ ရွိေသးတာပါလို႔ လဲ အျမဲတမ္းျပန္ျပန္ေျပာခဲ့တယ္ .ဒီလိုေျပာေပမဲ့ က်ေနာ္ တစ္ခါ မွ မအိပ္ခဲ့ပါဘူး.. ေမေမ ဆီျပန္ရင္ အိပ္ေနၾက အဘိုး ရဲ႕ နားမွာ ပဲ သြားအိပ္ခဲ့မိတယ္.. ညဘက္ဆို ေရွ႕မွီ ေနာက္မွီ အသက္ 80 ေက်ာ္ အဘိုးက ေျပာေျပာျပတာေတြ သေဘာက်တာေၾကာင့္ အိပ္ခဲ့မိတာလဲျဖစ္မယ္ ထင္တယ္.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေစ ေမေမ ရင္ခြင္မွာ က်ေနာ္ မအိပ္ခဲ့မိတာေတာ့ ေသခ်ာခဲ့ပါတယ္... မနက္ ေရာက္ရင္ ေမေမက မ်က္နွာစူစူေလး နဲ့ သားက လဲ...
Read more