ငါ နဲ႔ ငါ

လူတိုင္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမွန္လို႔ ထင္ေနခ်ိန္မွာ
ငါက. . . . . . . . . . . .
နံရံေတြနဲ႔ စကားေျပာလို႔ ေကာင္းေနတုန္း
ဆြဲခ်င္ရာ ဆြဲလို႔ ပါလာတဲ့ " အစ " က
" စိတၱဇ " တစ္ဖက္ " လက္ " တစ္ဖက္
အရိုးမွ မပါေတာ့လဲ အရိုးထိေအာင္ ဘယ္နာတတ္မလဲ
တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္တဲ့
ေစ်းသည္ေတာင္ လက္တြန္႔ရ ေလာက္ေအာင္
ငါကမၻာက . . . . . " လွ်ာ " ထူခဲ့တာ
အရိုးဟင္းကို ျမိန္ေရ ယွက္ေရ
စားသံုးဘို႔ ဆိုတာလဲ " ဆား " က မပါေတာ့ ခက္တယ္ ..။

" ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ " . . . . . .
ရုပ္လံုးမေပၚတဲ့ အမူယာတစ္ခုရဲ႕
သတ္မွတ္ျပရုပ္ တစ္ခု . . . . . .
ဒါကို. . . . အရိုးေပၚ အေရတင္ျပီး
ငါတို႔က ကိုးကြယ္ေနလိုက္ၾကရတာ.. ။
ဘယ္မွာ လဲ. . . . .
လူသားေတြ အတြက္ " အာသာဆႏၵ " . . . . ?

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျဖိဳဖ်က္ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္
ေမွ်ာ္စင္ထိပ္မွာ ရပ္ျပီး
ငါ့ "နာမ္ " ဓါတ္ ကို ငါ အရင္ဆံုး ျဖိဳမယ္....။