ငါ နဲ႔ ငါ
လူတိုင္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမွန္လို႔ ထင္ေနခ်ိန္မွာ ငါက. . . . . . . . . . . . နံရံေတြနဲ႔ စကားေျပာလို႔ ေကာင္းေနတုန္း ဆြဲခ်င္ရာ ဆြဲလို႔ ပါလာတဲ့ " အစ " က " စိတၱဇ " တစ္ဖက္ " လက္ " တစ္ဖက္ အရိုးမွ မပါေတာ့လဲ အရိုးထိေအာင္ ဘယ္နာတတ္မလဲ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္တဲ့ ေစ်းသည္ေတာင္ လက္တြန္႔ရ ေလာက္ေအာင္ ငါကမၻာက . . . . . " လွ်ာ " ထူခဲ့တာ အရိုးဟင္းကို ျမိန္ေရ ယွက္ေရ စားသံုးဘို႔ ဆိုတာလဲ " ဆား " က မပါေတာ့ ခက္တယ္ ..။ " ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ " . . . . . . ရုပ္လံုးမေပၚတဲ့ အမူယာတစ္ခုရဲ႕ သတ္မွတ္ျပရုပ္ တစ္ခု . . . . . . ဒါကို. . . . အရိုးေပၚ အေရတင္ျပီး ငါတို႔က ကိုးကြယ္ေနလိုက္ၾကရတာ.. ။ ဘယ္မွာ လဲ. . . . . လူသားေတြ အတြက္ " အာသာဆႏၵ " . . . . ? တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျဖိဳဖ်က္ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ ေမွ်ာ္စင္ထိပ္မွာ ရပ္ျပီး ငါ့ "နာမ္ " ဓါတ္ ကို ငါ အရင္ဆံုး ျဖိဳမယ္....။
