ေလေျပ

အို... လမ္းေပၚမွာ ၾကယ္မ်ား ၀ပ္တြားက ခယေနၾကပါ၏။ ဘယ္သူသယ္ေဆာင္ လာမွန္းမသိေသာ မိုးတစ္ခ်ိဳ႔ မခိုတရို႔ နဲ့ ေလာကဓံကို ေလွာင္ေနေလ ရဲ႔ ၊ ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လားတစ္ေကာင္ေတာင္ ကႏၱာရ အျပင္မွာ တာရာေတြ စံုေနျပီ ၊ ဖိတ္ေခၚမႈ႔ေတြ စံုမွိတ္ျပီး မီးလွ်ံၾကားမွာ ကခုန္လိုက္ရမလား... မေကာင္းျပန္ဘူး အေနတဲ့ ငါအနာဂါတ္... ဘယ္ျပစ္မွတ္မွာ ရပ္ရမွာလဲ ... ေ၀းကြာဖို႔ဆိုတာ နီးစပ္ခဲ့ၾကတာမွ မဟုတ္ပဲကြယ္... တုတ္ေကာက္ကိုဆဲြျပီး ေၾကကြဲေနရအံုးမယ္ ဆိုရင္ ေတာင္စြယ္မွာလဲ ေနကြယ္ျပီးေပါ့..။ ျမဴးတူးၾကပါ အေမွာင္တို႔ရ႕ဲ သခင္.. ေကြးကြင္းျခင္းရဲ႕ ျခားနားမႈမွာ တစံုတရာမ်ား မွားခဲ့ရင္ ငါအား .... အေမွာင္တိုက္သြင္း ခၽြတ္ယြင္းေနတဲ့ ငါနွလံုးသားကို ယဇ္လိုက ယဇ္ ျပစ္လိုက ျပစ္ တစ္ေန့မွာ ... ဟန္ေဆာင္မႈေတြလဲွခ် အေနာက္တံခါး၀မွာ ျမဳပ္နွံၾကပါေလာ့....။ ။