တိမ္ေတြ ရြာတတ္တဲ့ မိုး

ညေတြက
အာရံုဦးကို တြန္သံေပးျပီး ၾကိဳဆိုၾကတယ္..
ငါကေတာ့…. ျခဴသံ တစ္ခ်က္နဲ႔
ေလာကဓံကို စံုမွိတ္ျပစ္လို္က္တာ
အေနာက္ေနေတာင္ ေဆာက္တည္ရာမရ
ျပဳတ္ၾကခဲ့ရျပီ…။

ခက္တယ္…
ငါကလည္း…
ၾကယ္ေတြ ထြန္ယက္တဲ့ ေကာင္းကင္မွာမွ
ေျခရာေတြ အထပ္ထပ္မွားခဲ့မိတာ
ခုေတာ့ လဲ…..
ေတာင္ နဲ့ ေျမာက္ကို ကေျပာင္းကျပန္ ေတြးလို႔
ေလ နွင္ရာ လြင့္ပါခဲ့ရျပီေပါ့………၊

ရွိေစေတာ့…………..
ရွိေစေတာ့……………..
အေသြးနဲ႔ ကိုယ္ ……….
အသားနဲ႔ ကိုယ္ ………..
အခ်ိဳေတာ့ တည္းအံုးမွာေပါ့…၊

ေကာင္မေလး….ေရ…..
ေရ နွစ္ခါ ခ်ိဳးလို႔ မရတဲ့ ျမစ္မွာ
ဘာလို႔မ်ား… ငါးမွ်ားခ်င္ရတာလဲ…
သူ ဟာ သူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ပ်ံသန္းၾကပါေစလား ကြာ..၊

အနာဂါတ္ဆိုတာ ….
ေျခရာ ခ်န္တတ္တဲ့ သတၱ၀ါမွ မဟုတ္တာ
ေကာက္ေၾကာင္းေတြေနာက္ လိုက္ေနမွေတာ့
ညေနစာ ငပ္ၾကရံု ရွိေတာမွာ……………. ေပါ့…။